اینجا زندگیه بهشت که نیست تو مجبور نیستی بی نقص باشی.
فیلم Gia
پ.ن: تو چند تا از صحنه های فیلم وقتی خانواده جیا و ادمایی که دوستشون داشت رهاش می کنن با عجز و تکرار می گه: نرو ازم مراقبت کن، ازم مراقبت کن.
من این وضعیت دردناک رو تجربه کردم و می کنم. وقتی مادرم مرد خانواده و بقیه ازم فراری شدن می ترسیدن و می ترسن مسئولیتم بیافته گردنشون هربار کارشون داشتم یا مریض بودم ازم فرار کردن. تو تنهاترین نقطه زندگیم بی کسی رو چشیدم و تجربه می کنم. به نظرم همه ادما به بقیه نیاز دارن که ازشون مراقبت عاطفی بشه وگرنه مثل من دچار فروپاشی روانی می شن و متنفر از همه. همه جا منو اضافی می بینن تا حد مرگ از وجودم خجالت می کشم و نفس کشیدن رو حق خودم نمی دونم. هیچوقت هیچکس حس امنیت عاطفی بهم نداد.
شاه به خداداد گبر فرمودند چرا زنت را شب بیرون فرستادی که کشته شود؟ جواب داد من تصور می کردم در مملکت شما شب و روز نیست و ما خوابیده ایم و شما بیدارید. به این اطمینان فرستادم.
این حرف را ظاهرا کسی از اهالی ایران قدرت نداشت که بگوید و به زبان خدادادگبر جاری شد.
ش
من آتشگاهم ار آتش ندارم
به پا ماندم که از دوران پیشین
هزاران قصه ات با یاد آرم
**
هر دم ز تو پیغام است
با مهر توام روشن
گر صبح و اگر شام است
**
معنای جاودانه بودن خود همین است
در چشم روشن بینِ دل اگاهِ بیدار
**
ماه قشنگ آسمان
سخن از ستاره گفتن به شب سیاه باید
**
پر شد دلم از مهر آن آشنای مهربان
آن همنشین بی زیان
بر قایق ابرها
مجموعۀ شعر کودکان و نوجوانان
پروین دولت آبادی
آیین برای آدم وحشی تابو می آفریند
**
تنها چیزی که سرکوب شده به زبان رمز بیان می شود
**
عادت بر این است که یونگ را بدون مطالعه ی آثارش نقد کنند و بر ضعف هایش اصرار ورزند و از یاوری ها و مددهای اصیلش غافل مانند، بی آنکه بدانند به درستی چه گفته است. برعکس از ضعف های فروید درباره ی نظریه ی رمزپردازی به نرمی می گذرند.
**
قصه عامیانه حتی اگر سنتی باشد باز عنصری اساسی در سنت و اعتقاد مذهبی نیست.
**
به مرور که جامعه ای رشد و توسعه یافته می یابد اساطیرش مورد تجدید نظر قرار گرفته و از صافی انتخاب گذشته و منقح و مهذب و یا از نو تفسیر می شوند تا با نیازمندی های نوین سازگار گردند.
کتاب اسطوره و رمز
جلال ستاری
در دوران مغول و حاکمان ایلخانی ایران، دارالشفا در همه جا بخشی از مجتمع ساختمان هایی با عملکرد مذهبی بود. دارالشفا اینجا به معنای دواخانه قرابت می یابد. واژه ی بیمارستان اصلا در سند موقوفه به کار نرفته است.
**
در سال 1310میلادی مجد بن مظفر از دارالشفا (داروخانه) صاحبی برای نمایش حلق آویز کردن سه امیر محبوس برای سرگرم کردن مردم استفاده کرد.
**
هر چه به سوی انتهای دوران صفویه می رویم دارالشفا مستقل و از شربت خانه جدا می شود.
**
در آغاز ۱۸۹۹ میلادی دکتر استوارت و خواهرش بیماران زن را می دیدند. دکتر استوارت اولین عمل برداشت تخمدان ها را در ایران با موفقیت انجام داد. نتیجه آن بود که بیماران بیشتری تمایل به انجام جراحی داشتند.
**
دو فارغ التحصیل دارالفنون، پزشکی را در اصفهان برقرار نمودند. اسکندر میرزا و میرزا موسی خان حافظ الصحه. حافظ الصحه از خاندانی با پزشکان سنتی بود یعنی از خاندان محمدحسین علوی صاحب کتاب قرابادین کبیر. اینها اولین ایرانیانی بودند که پزشکی مدرن را در اصفهان آغاز کردند.
ویلم فلور ترجمه دکتر ایرج نبی پور
در همه جا صحبت از کارامد کردن بیشتر موسسه های تولیدی و حتی فرهنگی است. گویی حتی در حوزه فکر، انسان ها باید مانند ماشین جوجه کشی، فقط جوجه تولید کنند. انگار دیگر جایی برای حس کردن، همدلی داشتن و به عمق زندگی فرو رفتن، خالی نمانده است. چارلی چاپلین می گوید: ما زیاد فکر می کنیم اما کمتر احساس می کنیم.
پ.ن: یا بهت می گن حوصله درد دلتو نداریم چسناله می کنی برو پیش روانشناس ناله کن. از ادمایی که به رنج های انسانی اسم چسناله می دن بیزارم.
**
لارس اُبرگ می گوید: واژه ها مانند نور خورشید هستند هر مقدار که بیشتر تمرکز یابند بیشتر می سوزانند.
**
در بسیاری از قصه ها و ضرب المثل های مردم جهان رگه هایی از طنز درباره ی پیچیده بودن شخصیت زن وجود دارد. این طنز اگرچه در نگاه اول خنده بر لب هر مرد جای می سازد، اما واقعیت آن است که می توان زخم تاریخی عمیقی را به تماشا آمد.
چرا باید شخصیت زنان معمایی باشد؟ مگر ژن ها و ترکیب های سلولی و گلبولی زنان و یا ساختمان مغز و قلب آنان با مردان چه تفاوت هایی دارد که در میان اقشار زبردست جامعه چنین رفتارهایی نسبت به زن در طول تاریخ شکل گرفته است؟
جهان مردسالار هیچ گاه وقت در جهت شناخت او اختصاص نداده است. یا از زاویه ی همین نگاه حقارت آمیز و تنگ نظرانه مجالی برای اندیشیدن به احساسات زن، در ذهن و زندگی خویش ایجاد نکرده است.
**
میشل دومونتین گفته است: من همیشه حقیقت را تا آنجا بر زبان می آورم که جرات می کنم نه تا آنجا که دلم می خواهد.
مقداری از تاریخ یک شهر به وقف بستگی دارد و تاریخ اجتماعی یک شهر را از لابه لای این اسناد می توان به دست آورد.
در طول تاریخ وقف، کتاب یکی از اجناسی بوده است که به کرات وقف شده است.
وقف و وقف نامه را تنها برای درآمدزایی و استحصال منفعت نباید در نظر گرفت.
**
گورستان هایی در بیابان ها و شهرها وجود دارد که متروکه شده است. اینها جز تاریخ مملکت است. سنگ ها بسیار بسیار از نظر اینکه عشایر چه بودند مهم است. مطالب روی سنگ ها خبر از طوایفی می دهد که از بین رفتند. اگر متعلق به وقف است اوقاف باید حافظ تاریخ ما باشد.
کتاب هفتاد گفتار
مجموعه مقالات ایرج افشار به اهتمام میلاد عظیمی
Naele yousefi, [7/16/2025 2:08 PM]
آیا ما نمی توانستیم بهبود امور را در اصل رذایل ببینیم؟ یک زن فقط باید زیبا یا دوست داشتنی باشد. وقتی این دو مزیت را داست صد ثروت در پای او دید.
**
اصل تمام حاکمیت اساسا در ملت است که فقط اتحاد دوباره زن و مرد است: هیچ بدنی، هیچ فردی نمی تواند اقتداری را اعمال کند که صریحا از آن سرچشمه نگیرد.
**
هیچ زنی مستثنی نیست، او در مواردی که قانون تعیین می کند متهم، دستگیر و بازداشت می شود. زنان مانند مردان از این قانون سختگیرانه تبعیت می کنند.
**
زنی که از خانواده ای فقیر و با شایستگی و فضیلت به دنیا آمده چه سهمی دارد؟ فقر و ننگ. اگر او دقیقا در موسیقی یا نقاشی برتری نداشته باشد نمی تواند در هیچ یک از کارکردهای عمومی پذیرفته شود در حالیکه که تمام ظرفیت آن را دارد.
ترجمه مقاله سیروس اوندیالدزه
جناب سیروس یکی از شخصیت های آگاه و استاد دانشگاه در فرانسه است که تو کلاب هاوس باهاش اشنا شدم و کلی ازش یاد می گیرم.
گزیده ای از مقاله ملی گرایی و پوپولیسم به قلم سیروس اندیلادزه:
از نطر تئوری می توان ملی گرایی بدون پوپولیسم داشت. برای مثال زمانی که یک سلطنت یا یک دیکتاتور برای مدت طولانی در قدرت باشد و نتوان آن را از هویت ملت جدا کرد، ممکن است شکلی از ملی گرایی بدون پوپولیسم وجود داشته باشد. و پوپولیسم که به نیازهای مردم پاسخ می دهد لزوما نباید به منافع ملی پاسخ دهد، هر چند در عمل اینگونه است که توسط پوپولیست های اقتدارگرا استفاده می شود. چون این افراد تمایل دارند به میهن پرستی کورکورانه معتقد باشند: ملت نمی تواند اشتباه کند و از دیگران بهتر است. بخ همین دلیل است که آنها از برخی نمادها مانند پرچم به شدت محافظت می کنند.
***
تفاوت قائل شدن بین ملی گرایی و میهن پرستی مهم است. ملی گرایان اغلب سعی می کنند نمادهای ملی و تاریخ ملی را به خود نسبت دهند افتخار به نبردهای تاریخی یا دستاوردهای کشور به عشق میهن پرستانه و وفاداری به دولت مدرن و حکومت تبدیل می شود. اما در واقعیت این میهن پرستی لزوما به جنبش ها یا دولت های خاصی گره نخورده است. این می تواند از غروری ناشی شود که فرد به دلیل ارزش های پیشرو یا دستاوردهای تاریخی کشور احساس می کند.
بنابراین میهن پرستی و ملی گرایی یکی نیستند: فرد می تواند میهن پرست باشد بدون اینکه لزوما به رهبران یا سیاست های کشورش وابسته باشد.
کلمه ی محبت پیش پا افتاده است، و واقعیتش نادر. می گویند که برخی هیچگاه طعم آن را نچشیده اند.
**
قلبم تنها ثروتی است که به من تعلق دارد.
**
یاد بگیریم که کینه ها و بغض هایمان را فدای وطن کنیم.
بعضی ها گفتند انقلاب فرانسه اولین انقلاب حقوق بشری است سعنس اولین باری که بشر حقوق پیدا کرد.
اولین کار مهم انقلاب فرانسه نوشتن اعلامیه حقوق بشر و شهروند بود.
**
تعادل میان اشرافیت و قدرت شاه مهم ترین عامل مشروطه شدن نظام های سلطنتی در اروپا بود.
البته آنچه امروز به عنوان حقوق بشر می شناسیم و در سند سازمان ملل آمده است با اون متفاوت بود.
**
از روی آمار زمانی که بحران در فرانسه بود و جمهوری و آزادی در خطر بود، شمار اعدامی ها بسیار پایین بود. اتفاقا زمانی که جمهوری تثبیت شد و دیگر خطری آن را تهدید نمی کرد شمار اعدام ها بالا رفت. ادگار کینه نوشته بود: اوضاع و احوال نبود که ترور و وحشت را به دنبال آورد بلکه آن ترور و وحشت بود که آن اوضاع و احوال را به دنبال آورد.
**
واقعیت تاریخی نشان می دهد که انسان ها معمولا به دنبال نیازهای خود هستند و بی رحمانه منافع خودشان را دنبال می کنند.
مساله اساسی تمام اندیشه های سیاسی در غرب از یونان تا امروز، کمابیش ایجاد تعادلی میان منافع فرد و مصالح عمومی ِ یک جمع یا یک ملت است. تمام نظریه ها در حوزه ی اندیشه ی سیاسی برمی گردند به این مساله که چگونه این تعادل را درست کنیم که هم منافع فرد حفظ شود هم منافع عمومی تامین گردد.
با انسان هایی سرو کار دارید که منافع خود را می خواهند، ولی باید بتوانید آن را در یک مصلحت عام تری وارد کنید، یک تعادلی میان این دو ایجاد کنید.
**
جشن های ملی و سنبل های ملی جانشین دسته ها و هیئت هایی در حوزه ی مذهب شدند که در قرون وسطی و همین الان هم در بعضی از شهرهای اروپا در مواردی این دسته ها هستند راه می افتاد و جنبه دینی داشتند و بعد از انقلاب فرانسه به طور کلی از بین رفت
دوره دوم:
سنت مداران جریانی کاملا ارتجاعی هستند، در دنیای جدید زندگی می کنند و از تمام امکانات و خدمات دنیای جدید بهره می برند، در عین حال موضع سختی نسبت به دنیای جدید وبیراهه های تجدد دارند. ولی "سنتی ها" از بسیاری جهات با دنیای جدیدی که در آن زندگی می کنند مشکلی ندارند، به نوعی نمی خواهند به گذشته برگردند، اما سنت مداران تمام تلاش خود را می کنند تا ما را به گذشته برگردانند.
**
علم سیاست علم تجربه است نه صرفِ علم نظر. بنابراین ما هر قدمی که بر می داریم باید یک لحظه بایستیم و بسنجیم که چه کرده ایم و اگر مطئن شده ایم قدم اول درست بود، بر مبنای آن قدم دوم را برداریم. همه ی اینها نقطه ی مقابل روحیه انقلابی است. انقلابیون اول خراب می کنند بعد می خواهند یک جوری بسازند.
***
دوره سوم
توکویل می گوید سابقه نظام اشرافی به معنایی که در اروپا وجود داشت در آمریکا نبود. مهاجران امریکایی کسانی هستند که از نظام های نابرابر اشرافی به امریکا رفتند و چون در آنجا سنت نظام اشرافی و امتیازات موروثی وجود نداشت، بنابراین انقلابشان هم با نوع انقلاب فرانسه متفاوت بود.
**
فکر می کنند در فلسفه ی تاریخ، تاریخ به فلسفه اضافه شده است. اصلا اینطور نیست فلسفه از درون تاریخ بیرون آمده است.
**8
اندیشه ی به طور کلی و اندیشه ی سیاسی در غرب اندیشه ای است تاریخی. یعنی نه از مدینه های فاضله هایی که از نوع فارابی یا افلاطونی، که بر آنها زمان نمی گذرد، تاریخ شامل آنها نمی شود.
**
توکویل می گوید انقلاب سیاسی در جایی اتفاق می افتد که ما سیاسی نیستیم. انقلاب بزرگ انقلاب سیاسی نیس، بلکه انقلابی است که در حوزه ی امور قانون ها، عادات و اخلاقیات می افتد.
اروپا در اختراع خط های اولیه دخالت نداشته و حتی خط های ثانویه نیز که در پی آن شکل وجودی یافتند اختراع اروپاییان نبوده است.
مصر باستان و آسیای صغیر باستان از یک طرف و کشورهای متمدن جنوب اروپا مانند یونان و روم از طرف دیگر در رشد کتابت اهمیت ویژه ای دارند. باید در نظر داشت که اروپای متمدن در مقایسه با شرق باستان، در امر اختراع خط کاملا غیرفعال و دنباله رو بوده است.
خاور نزدیک باستان دو خط اولیه ی مهم یعنی خط میخی و هیروگلیف مصری را به جهان ارمغان داد است. خط الفبایی سامی نیز در خاور نزدیک پدیدار شده است. اگر چه این خط در آغاز چندان کامل نبوده لیکن بعدا با اضافه شدن مصوت ها و کاملتر شدن آن خط در اشکال یونانی و لاتینی، قسمت اعظم جهان را تسخیر کرد.
**
ایجاد نظام های خط در میان ملل مبلغان مذهبی که بدون دلیل به آن دست می زدند، عمدتا برای تبلیغ مسیحیت بود. در واقع خطوط مبلغان خط های ابداعی نبود و تنها ترکیب تصنعی از الگوهای موجود بود.
ترجمه فیروز رفاهی
فحش ها می توانند وضع اجتماعی آن محیط را مشخص نمایند. در مطالعات اختصاصی باید بر حسب موضوع و یا شدت و ضعف آن تقسیم بندی نمود.
**
در ایران بیشتر شوخی ها جنبه ی مسخرگی پیدا کرده است که ریشه ی آنها را باید از دوران صفویه جستجو کرد، شوخی به معنای مسخره کردن دیگران! علتش شاید این بوده که در آن دوران عده ای را مامور خنداندن مردم کرده بودند و اینان متاسفانه تنها صحبت کردن، راه رفتن و نشستن و خوردن روستاییان را تقلید می کردند که با کمال تاسف کینه های زیاد در میان افراد ایجاد می نمودند.
**
با تحرک اجتماعی در دوران مشروطیت تغییرات گسترده ای در ادبیات حاصل شد و آسان نویسی به سبکی جدید که توانست زبان های محلی را در متن داستان ها بگنجاند، پدید آمد تا جاییکه بیشتر موضوعات منشا و ریشه ی اجتماعی یافتند.
***
به عقیده جامعه شناسان فرهنگ عبارت است از یک مجموعه ی درهم و به هم تافته ای که شامل کلیه سنت ها، قوانین، عادات، آداب و رسوم، اعتقادات هنر و اخلاق است که یک فرد در جامعه خود به ارث دریافت می دارد و به هیچ وجه این توارث جنبه بیولوژیکی ندارد، بلکه انسان ها در نتیجه ی تماس متقابل از همدیگر دریافت می دارند.
***
تفاوت های اساسی فرهنگ و تمدن را چنین خلاصه می کنیم:
فرهنگ ملی است ولی تمدن بین المللی است.
فرهنگ معنوی است ولی تمدن مادی است.
***
برای بقای میراث کهن فرهنگ باید آنها را که در دل روستاها مدفون است گردآوری نمود و از گزند زمان محفوظ نگه داشت. خصوصا به علت نزدیک شدن راه های ارتباطی روستا و شهر صدمات جبران ناپذیری به سلامتی این دانش عوام وارد خواهد شد. در این نوشته اساس و پایه ی سخن بر گفته ها و جهان بینی های اشخاص بیسواد است که فرهنگ آنها را عامیانه نامگذاری می کنیم.
***
گردآورنده فولکلور باید از تحقیر و تمسخر پرهیز نموده، به افکار و عقاید روستایی اگرچه ناصواب باشد احترام بگذارد و نباید در اسناد مربوطه دست برد.
**
افسانه ها و داستان ها جزو کهن ترین آثاری است که از اندیشه و تخیل بشر برجای مانده است مسلما پیش از آنکه بشر وارد دوران تاریخی شود و روایت های مهم زندگی خود را به یاری نقوش و علائم قابل رویت بر جا گذارد، به مدتی دراز افسانه ها را در نهانخانه ی ضمیر خود می سپرد و دهان به دهان انتقال می داد .
**
احساس، عاطفه و عشق در قصه وجود دارد. تاریخ برون گراست ولی قصه درون گرا. به این علت قصه واقعی تر از تاریخ است.
آثار ارزنده ای از نویسندگان جوانِ هنوز ناشناس، از طرف تحریریه ها رد شده است فقط به این خاطر که "نمی شود".
پس پیش گویی پوشکین درست است: فقط می توانند مرده ها را دوست داشته باشند. اما چاپ پس از مرگ آثار هرگز جبران کننده ی خسارت اجتماعی و هنری نیست که ملت ما به دنبال آنند تاخیرهای غول آسا، این انقیادی که وجدان هنری گرفتار آن است تحمل کرده است.
حقوق نویسنده _ نامه های زندان /
بهرام بیضایی در شرح این وضعیت می گفت: تا وقتی بدیهیات می نویسید، ذهن جمع می گیرد ولی اگر کمی از آن فراتر بروید دیگر کسی آمادگی پذیرش ندارد.
**
بدبختانه فرهنگ فقط برای کسانی که کار فرهنگی می کنند عایدی و درامد ندارد. فرانسواز ژیرو گفت: فرهنگ برای سیاستمداران هم خطر است هم تجمل.
**
جسورترین مردان تئاتر ما کارگردانند، نه نویسنده و صاحب اثر. سینما هنرمندان باهوش و صاحب اراده و الهام ندارد.
**
در فضای کنونی جامعه روابط عمومی، جای پیشرفت واقعی را می گیرد. هنرمند ناشناخته برای راه یافتن در جمع برگزیدگان شانس کمی دارد. معیار گزینش دولت، استعداد آفرینش‌های هنرمند نیست باید اجاره داد استعدادها بشکفند. دولت و جشنواره ها نمی توانند با گزینش خود استعداد هنرمند را تایید کنند.
**
مهرداد بهار: جشنواره فقط گردآوردن توده مردم است. هدف جشنواره ها محکوم به شکست است چون پایه های فرهنگی و نقالی را از بین برده ایم. جشنواره جز کارهای افاده ای است.
***
روشنفکر دردمند ما بیشتر اهل سیاست بوده تا اندیشه. سیاست بازی همواره آسان تر از اندیشه مندی است و در میدان سیاست بی تردید به مراتب زودتر از عرصه ی تفکر می توان به شهرت و افتخار رسید.
کتاب در بی دولتی فرهنگ
جلال ستاری
🌿به تو می اندیشم، در خاکستری اندوه خویش
***
ما آنچنان نزدیک بودیم که هیچ چیز نمی توانست جدامان کند
نه فرسودگی نه راز نه ابرها
**
در زخم خویش می زیستم و میان لبانش می خسبیدم.
**
شعر همچون عشق همه چیز را در نشانه ها سرمایه گذاری می کند.
**
من آن معنایم که زبان ندارد که صحبت کند.
***
کاش روان های ما در فضا می پراکند
تا روزگاری کسی بداند که ما زیسته بودیم
همچنان که گلی ناشناس را می بوییدیم.
**
ناپدید خواهد شد سنگ که گل به آن شکل می دهد
چهره ی سخت رنج.
***
کتاب شعر معاصر فرانسه
زیرنظر : محمدعلی سپانلوش
یکی از زیان بارترین توهمات این است که بیان هنری را نوعی تخصص بدانیم. انقلاب های سیاسی هیچ گاه دوره مناسبی برای فعالیت هنری نیستند چون خواه ناخواه آمیخته به ایدئولوژی اند.
ژان دووینیو
ترجمه‌ی مهدی سحابی
پ.ن: ازش نون و شهرت و محبوبیت در میارن
لیدی وینچلسی: افسوس زنی که قلم به دست می گیرد به نظر دیگران موحودی بس گستاخ است. بچه دار شدن، مد، رقص، لباس، بازی اینها هنرهایی است که باید در آرزویشان باشیم.
نوشتن، خواندن، فکر کردن، سوال کردن چون ابر بر زیبایی ما سایه می افکند و وقتمان را تلف می کند.
**
اگر مرد باشید قسمت زنانه ی زن باید تاثیرگذار باشد زن نیز باید با مرد درون خویش در ارتباط باشد. شاید منظور کولریج از این حرف که ذهن بزرگ دو جنسی است همین بوده.
🌿اژدهای کوچک گفت: می دونی ممکنه بعدا با کلی اشتیاق از روزای خوب قدیم یاد کنیم.
پاندای بزرگ گفت: پس بیا هیچوقت دست از خاطره سازی برنداریم.
***
مهم ترین چیزی که با چای می چسبه یه دوست خوبه.
**
سعی کن برای چیزای کوچک وقت بذاری اونا از همه چی مهم ترن
پاندای بزرگ گفت: از همه چی مهم تر توجه کردنه.
کتاب
پاندای بزرگ و اژدهای کوچک
جیمز نوربری
ترجمه نازنین فیروزی
اشک هایم همواره به اندیشه تبدیل شده اند و اندیشه هایم به تلخی اشک هایم است.
**
دردها شخصیت دارند، اما شادی ها همچون اشکالی با خطوط مبهم محو می شوند. "یاد" درد جانکاه است.
**
اخلاقیات فقط زندگی را به سلسله ای طولانی از فرصت های سوخته تبدیل خواهد کرد.
پ.ن: دقیقا کاری که یه سری اره و اوره و شمسی کوره با جوانی من کردن و هرگز نمی بخشمشون.
