Naele yousefi, [7/16/2025 2:08 PM]
آیا ما نمی توانستیم بهبود امور را در اصل رذایل ببینیم؟ یک زن فقط باید زیبا یا دوست داشتنی باشد. وقتی این دو مزیت را داست صد ثروت در پای او دید.
**
اصل تمام حاکمیت اساسا در ملت است که فقط اتحاد دوباره زن و مرد است: هیچ بدنی، هیچ فردی نمی تواند اقتداری را اعمال کند که صریحا از آن سرچشمه نگیرد.
**
هیچ زنی مستثنی نیست، او در مواردی که قانون تعیین می کند متهم، دستگیر و بازداشت می شود. زنان مانند مردان از این قانون سختگیرانه تبعیت می کنند.
**
زنی که از خانواده ای فقیر و با شایستگی و فضیلت به دنیا آمده چه سهمی دارد؟ فقر و ننگ. اگر او دقیقا در موسیقی یا نقاشی برتری نداشته باشد نمی تواند در هیچ یک از کارکردهای عمومی پذیرفته شود در حالیکه که تمام ظرفیت آن را دارد.
ترجمه مقاله سیروس اوندیالدزه
جناب سیروس یکی از شخصیت های آگاه و استاد دانشگاه در فرانسه است که تو کلاب هاوس باهاش اشنا شدم و کلی ازش یاد می گیرم.
گزیده ای از مقاله ملی گرایی و پوپولیسم به قلم سیروس اندیلادزه:
از نطر تئوری می توان ملی گرایی بدون پوپولیسم داشت. برای مثال زمانی که یک سلطنت یا یک دیکتاتور برای مدت طولانی در قدرت باشد و نتوان آن را از هویت ملت جدا کرد، ممکن است شکلی از ملی گرایی بدون پوپولیسم وجود داشته باشد. و پوپولیسم که به نیازهای مردم پاسخ می دهد لزوما نباید به منافع ملی پاسخ دهد، هر چند در عمل اینگونه است که توسط پوپولیست های اقتدارگرا استفاده می شود. چون این افراد تمایل دارند به میهن پرستی کورکورانه معتقد باشند: ملت نمی تواند اشتباه کند و از دیگران بهتر است. بخ همین دلیل است که آنها از برخی نمادها مانند پرچم به شدت محافظت می کنند.
***
تفاوت قائل شدن بین ملی گرایی و میهن پرستی مهم است. ملی گرایان اغلب سعی می کنند نمادهای ملی و تاریخ ملی را به خود نسبت دهند افتخار به نبردهای تاریخی یا دستاوردهای کشور به عشق میهن پرستانه و وفاداری به دولت مدرن و حکومت تبدیل می شود. اما در واقعیت این میهن پرستی لزوما به جنبش ها یا دولت های خاصی گره نخورده است. این می تواند از غروری ناشی شود که فرد به دلیل ارزش های پیشرو یا دستاوردهای تاریخی کشور احساس می کند.
بنابراین میهن پرستی و ملی گرایی یکی نیستند: فرد می تواند میهن پرست باشد بدون اینکه لزوما به رهبران یا سیاست های کشورش وابسته باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر