فکر وقتی حقیقت دارد که به حقیقت پیوندد یعنی در عمل مفید فایده ای شود.
*
وقتی انسان در امری جاهل است و به جهل خود اعتراف دارد و از تصدیق خود داری می نماید اشتباه نمی کند. وقتی انسان چیزی را نمی داند وحکم را تعلیق می کند خطایی مرتکب نمی شود. خطا از آنجا ناشی می گردد که انسان چیزی را نمی داند و تصدیق می کند. نمی داند و مثل اینکه می داند درباره ی امری حکم می کند. نمی داند و تصور می کند که می داند. خطا از جهلی بر می خیزد که از وجود خود خبر ندارد پس علتش جهل مرکب است که عبارت باشد از جهل و غرور.
*
بین اسطوره با اندیشه فلسفی این تفاوت است که اسطوره میراث اجتماعی و سرمایه دانش سنتی است در حالیکه اندیشه ی فلسفی حاصل تفکر و دستاورد الهام شخصی است. در اسطوره فکر بر آنچه از میراث سنت به وی می رسد اتکا دارد اما در فلسفه تنها بر خود متکی می شود و با آزادی شخصی به استدلال می پردازد.
*
وقتی انسان در امری جاهل است و به جهل خود اعتراف دارد و از تصدیق خود داری می نماید اشتباه نمی کند. وقتی انسان چیزی را نمی داند وحکم را تعلیق می کند خطایی مرتکب نمی شود. خطا از آنجا ناشی می گردد که انسان چیزی را نمی داند و تصدیق می کند. نمی داند و مثل اینکه می داند درباره ی امری حکم می کند. نمی داند و تصور می کند که می داند. خطا از جهلی بر می خیزد که از وجود خود خبر ندارد پس علتش جهل مرکب است که عبارت باشد از جهل و غرور.
*
بین اسطوره با اندیشه فلسفی این تفاوت است که اسطوره میراث اجتماعی و سرمایه دانش سنتی است در حالیکه اندیشه ی فلسفی حاصل تفکر و دستاورد الهام شخصی است. در اسطوره فکر بر آنچه از میراث سنت به وی می رسد اتکا دارد اما در فلسفه تنها بر خود متکی می شود و با آزادی شخصی به استدلال می پردازد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر