۲.۳.۰۴

تاریخ زبان جلد یک ناتل خانلری

 هیچ یک از زبان های ادبی که دانشمندان می شناختند و قواعد آنها را مدون کرده بودند و برای اثبات اصالت آنها دلیل و برهان می جستند صورت اصلی زبان نیست، بلکه بسیاری از آنها اصل واحد دیگری داشته اند که نمی شناسیم و آنچه باقی است صورت های دیگرگون شده ی آن اصل است. پس این صورت ها دستخوش تغییر است و تلاش ما در اینکه آنها را به یک حال و یک صورت حفظ کنیم رنج بیهوده است. 

**

همیشه خط نسبت به شیوه ی گفتار یعنی زبان زنده و رایج، کهنه تر یا به عبارت دیگر محافظه کارترست و بسیار کندتر تحول می پذیرد. 

**

آنچه در زبان کودکان در یک زمان مشاهده می شوددر زبان بزرگتران نیز در طول زمان روی می دهد. 

**

علت دیگر متروک شدن بعضی الفاظ اعتقادات دینی، یا موهومات و خرافات یا آداب اجتماعی و مراعات ادب است. 

**

در زبان چینی زمان های فعل یعنی گذشته و اکنون و آینده وجود ندارد. 

**

چندین داستان و افسانه از دوره ی مادها در نوشته های مورخان یونانی نقل شده که از روی آنها می توان پی برد که در زمان مادها داستان ها یا منظومه های داستانی وجود داشته است اما هیچ یک از این اثار مستقیما به زمان های تاریخی نرسیده است. 

**

پهلوی بنابر نوشته ی اصطخری"زبان نوشتن عجم یعنی ایرانیان غیر مسلمان و وقایع و نامه نویسی با یکدیگر بوده که برای دریافتن عامه به تفسیر احتیاج داشته است. 

پ.ن: مادرم می گفت تا همین اواخر یعنی پنجاه سال پیش  برا اینکه کسی نفهمه نامه که برا خانواده می فرستادن رو با همون زبان مادری پهلوی(اچمی یا همون عجمی) می نوشتن که غریبه ها و فارسی زبان ها نتونن بخونن. 

هیچ نظری موجود نیست: