۲.۴.۰۳

خدایان تشنه اند آناتول فرانس

در این بسته خیل عظیمی از آفرینندگان من جای دارند. به آنها تنی فانی و معاف از رنج و شادی بخشیده ام ولی چون آفریدگار مهربانی هستم به آنها اندیشه نبخشیده ام!

پ.ن: باشه

***

فقرش او را از غم قفل معاف می کرد. وقتی مادرش از روی عادت چفت در را می انداخت، جوان به او می گفت: این کار چه فایده دارد؟ همانطور که کسی تار پرده ی عنکبوت را نمی دزدد، پرده های نقاشی مرا هم کسی نخواهد برد. 

هیچ نظری موجود نیست: