خاطرات هم مانند قالی قشقایی همه چه دیرتر می مانند عزیزتر می شوند.
**
من در رنج روحی عجیبی بودم. از نشان دادن عزیزترین کسانم به عزیزترین دوستانم پرهیز می کردم. رنج کوچک من از فقر بود. رنج بزرگم از استتار فقر.
**
نشان دادن تصاویر غذا در کتاب های درسی و نشان دادن بناهای باستانی و تاریخی به این قبیل مکتشفین شرم اور است. فقط با تاریخ کهن نمی توان غرور را نگه داشت. بین غرور و سیری و حقارت و گرسنگی ارتباطی منطقی و اجتناب ناپذیر وجود دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر