خیلی نیرو، غرور و عشق می خواهد تا آدم باور کند که اعمال یک انسان اهمیتی دارد و زندگی بر مرگ پیروز می شود.
**
انسان در همان حال که ساختن را یاد می گرفت ، خراب کردن را هم می آموخت.
**
مگر در آشیان بوف
مرا زاییده ای مادر
که بختم این چنین تیره است
که چون بوفی درون لانه گریانم؟
**
یک راه درست بیشتر وجود ندارد و آن اینکه انسان در پی نجات خود باشد.
**
بدبخت بودم زندگی نمی کردم تو به من خوشبختی و زندگی دادی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر