۴.۱.۰۰

کاج های زرد مهین خدیوی

 من یک زن

همسر تو

مادر تو 

یا شاید دختر کوچک تو

اما در کنار تو مرد غریب

همیشه سایه وار  زیسته ام 

سایه وار خمیده ام. 

سالیان سال در بند تو بوده ام

کشتزار تو بوده ام

و روحم

و جسمم را به دلخواه شخم زده ای

بی آنکه عشق را بشناسی

بی آنکه رنج را بشناسی

بی آنکه دوستی را بشناسی

بی آنکه زن را بشناسی

**

زخم 

از زخم نشان می گیرد


هیچ نظری موجود نیست: