مغزآکبند و دیگر هیچ

تا کنون درباره هیچ چیز سالنامه ننوشته ام. حتی در مغز آکبند کمتر تراوشات ذهن مریضم را بیرون داده ام چون از ابتدا هدفم خواندن و گزیدن بخش های مورد علاقه ی کتابهایی که می خوانم و نوشتن آنها در آن وبلاگ بوده است. وبلاگ های دیگری برای روزنگاشت داشته ام ابتدا در بلاگفا که آقای شیرازی مسدود کرد و چه بهتر که با بلاگ اسپات آشنا شدم. کارکردن با بلاگ اسپات آنچنان آسان نبود در هفده سالگی شروع کردم. ابزارک و گجت ها را به کار بردم تا حداقل برای فارسی زبانان معرف مشخص تری باشد. وبلاگ آکبند ده ساله شده است و این در بیست و شش سالگی من هیچ افتخاری محسوب نمی شود. نه تعداد بازید نه تعداد خواند هیچ ارزشی برایم ندارد. فقط تنهایی من بود که با من راه آمد و فقط نشان دهنده ی ثابت قدمی من در کتاب خواندن است و اینکه مخزن من است هر گاه نیاز داشته باشم می روم و از ابتدا می خوانم برای دل خودم. در این میان کسانی بوده اند که دست به سرقت زده اند و بدون ذکر منبع پست ها را برداشته و در کانال تلگرام میلیونی شان گذاشته اند و نوش جانشان. لذت کتاب خواندن به همه ی کتاب است نه بخش هایی از آن که یک سری در اینستاگرام و تلگرام دکه وا کرده اند و به دیگران دانایی کاذب تزریق و تلقین می کنند. خط به خط کتاب ارزشمند است نه بخش هایی که طبق سلیقه ی شخصی ام گذاشته ام. این ده سالگی نه جشن دارد نه مراسم و تشریفات فقط می شود گفت از همین جا جرقه نوشتن در ذهن من ایجاد شد و وبلاگ های دیگرم که روزنگاشت می نویسم کمتر کسی آدرس آن را می داند. مغزآکبند سالها با من بوده است زمانی که گوگل ریدر بود و او هنوز از من پابرجاتر است. مغزآکبند از نائله یوسفی جدا است. مغزآکبند فقط می خواند، نه نظر می دهد نه درباره ی کتابهایی که خوانده نقد می نویسد تا هر کس خودش برود کتاب را بخواند و نقد و نظر شخصی خود را داشته باشد. تاکنون کسی نمی دانسته مغزآکبند زن است یا مرد و یا صاحبش کیست آنها که مخاطب جدی این وبلاگ بوده اند گشته اند و صاحب مرده اش را پیدا کرده اند اما اینکه اهمیت ندارد همین که می بینم یکی انقدر از آکبند با کتاب ها آشنا شده و خوانده بعد دنبال صاحبش گشته این یعنی کتابخوان واقعی.
 نائله یوسفی
http://akbands.blogspot.ae
https://t.me/nellynevesht