نویسنده باید در رمان خود حضور نداشته باشد. درباره آدم های داستانی اش اظهار نظر نکند.
***
هنر تابع اخلاق نیست. هنر واقعی همیشه فردی باقی می ماند و آفریننده ی فردهاست.
***
هنری جیمز: گِل هنر فقط در جایی می شکفد که خاک آن عمیق باشد. مقدار زیادی تاریخ لازم است تا بتوان اندکی ادبیات به وجود آورد.
***
دفاع از آدم داستانی به معنای دفاع از روانشناسی در رمان است. ما را به زیبایی مرد یا زن چکار؟ تنها داستان های ماندگار آنها هستند که دل خواننده را مخاطب قرار دهند نه چشم های او را.
***
در جامعه ی بشری که آکنده از انوع دروغ هاست اثر شاعر بزرک همواره حقیقت دارد.
***
شارل بودلر: هر چه هنر خود را بیشتر از دست امر پندآموز رها کند بیشتر خواهد توانست به سوی زیبایی ناب و فارغ از غرض پر بکشد.
***
بودلر به الهام نیز اعتماد نداشت: اندرزش به نویسندگان جوان این بود که کار روزانه به الهام کمک می کند و نظر کسانی را مسخره می کرد که مدعی بودند الهام محض کافی است و هنرمند را از هر چیز دیگر بی نیاز می کند. او شاکی بود که جوانان بر این معتقدند که نیاز به تمرین ندارند. آنها غافلند که نابغه نیز مانند بندباز تازه کار لازم است هزاربار در خلوت خطر کند تابتواند در ملا عام بندبازی کند. آنها غافلند که "الهام" پاداش تمرین روزانه است!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر