مادامی که زخم های کودک درون خود را شفا نبخشیم ، نمی توانیم مساله ی سواستفاده از کودکان را در فرهنگ خویش ریشه کن کنیم.
**
اگر والدین خودمان سرمشق و نمونه ی خوبی برایمان نبودند، الگویی برای پدی و مادری کردن به شیوه ی سالم در دست نداریم.
**
بسیاری ا روانشناسان بر این باورند که سرطان زاییده ی خشمی است که به جای بیرون، به درون معطوف شده است.
**
یکی از بیماران: مادرم مثل پتو روی سرم افتاده بود و مدام مرا زیر نظر می گرفت و در زندگی ام دخالت می کرد.
والدینی که بیش از اندازه حمایت گرند ، خود صاحب کودک درونی وانهاده و وحشت زده اند. دنیا را از پشت عینک ترس و وسواس خطرهای واقعی یا خیالی می بینند. از کاه کوه می سازند و در کودک تنش مزمن ایجاد می کنند.
**
والدین نکوهشگر هیچ گاه خرسند نمی شود. به ایراد گرفتن عشق می ورزد ، چون به جز انتقاد کار دیگری بلد نیست، نهایتا هر کاری بکنیم از دیدگاه او ناقص و معیوب است.
لوسیا کاپاچیونه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر