آدم وقتی می میرد که آماده ی مردن باشد چون از زنده ماندن دلگیر و غمگین است. یا شاید آدم آن وقت تن به مرگ می دهد که دیگر هیچ کار برایش نمانده تا انجام دهد. آدم این راه را وقتی می رود که به جای دیگری راه نداشته باشد...
چرا مرگ رو اینهمه پَسیو می بینید؟ انگار که وقتی که زندگی نباشد گزینه ی مرگ تازه متولد می شود! انگار که مرگ همیشه مدیونِ زندگی (بود و نبودِ زندگی) است! کسی هم هست که مثل من مرگ را دارای اصالت ببیند؟ نه گزینۀ بعد از زندگی!؟ مرگ را حاصلِ شوقِ یک انسان به مردن ببیند نه فرارِ او از زندگی؟
۱ نظر:
چرا مرگ رو اینهمه پَسیو می بینید؟ انگار که وقتی که زندگی نباشد گزینه ی مرگ تازه متولد می شود! انگار که مرگ همیشه مدیونِ زندگی (بود و نبودِ زندگی) است!
کسی هم هست که مثل من مرگ را دارای اصالت ببیند؟ نه گزینۀ بعد از زندگی!؟ مرگ را حاصلِ شوقِ یک انسان به مردن ببیند نه فرارِ او از زندگی؟
ارسال یک نظر