۹.۷.۹۸

چاه به چاه رضا براهنی

 بودن تو به دو چیز بستگی دارد: یکی بدن تو دیگری مغز تو. در زمان شکنجه شدن نباید بدنت وا بدهد مغزت را در مقابل آن بسیج کن. آن قدر کلک بزن که در زیر ضربات تو گه گیچه بگیرد. وقتی آزاد شدی کارهایت را گمنامانه بکن. اگر می خواهی قهرمان یا بسیج بشوی صبر کن. مردم صف نکشیده اند تا قهرمان یا شهید شدن تو را تماشا کنند. مردم در پارک نشسته اند و سیگار می کشند، یا دارند به یک هندوانه تلنگر می زنند تا ببینند رسیده است یا نه . مبارزه دائمی است و تمانشدنی. هدف قهرمان شدن خود قهرمان شدن نیست بلکه هدف تغییر اوضاع است. خودت را به کل عمل ایثار کن، جزئی از کل عمل باش و به صورت گمنامش! داد نزن که این هستی یا آن هستی. و خودت را مثل یک فاحشه نفروش. خودت را فاحشه ی دستگاه سیاسی نکن. 
***
من اگر بیرون بروم او خواهد دید که من دیگر زندانی او نیستم در حالیکه او زندانی پلیس بودن خودش است.

هیچ نظری موجود نیست: